4مه 2023 - دیابت یک عامل خطر شناخته شده برای ابتلا به سرطان است، اما آیا می تواند نحوه پاسخ بیماران سرطانی به درمان را نیز پیش بینی کند؟

در یک مطالعه اخیر بر روی هزاران بیمار سرطانی که در ژورنال تحقیقات سرطان بالینی منتشر شد، محققان امپریال کالج لندن دریافتند که ابتلا به دیابت نوع 2 به شدت با پیامدهای بدتر در میان افرادی که داروهای ایمونوتراپی به نام مهارکننده هایimmune checkpoint  دریافت می کنند، مرتبط است.

به گفته ی محققان، برای درک بیشتر این ارتباط ها به کار بیشتری نیاز است، اما می‌تواند در مورد مکانیسم‌هایی که توسط آنها دیابت سبب اختلال در درمان رایج برای طیف وسیعی از سرطان‌ها می شود، بینش‌های مهمی ارائه دهد.

در این مقاله با دکتر دیوید پیناتو از دپارتمان جراحی و سرطان صحبت کرده ایم تا این ارتباط ها و معنی آن برای مراقبت از سرطان را توضیح دهد.

چه ارتباطی بین دیابت و سرطان وجود دارد؟

دکتر دیوید پیناتو: ما مدت هاست می دانیم که دیابت یکی از عوامل خطر اصلی است که افراد را مستعد ابتلا به سرطان می کند، بنابراین اگر دیابت دارید، احتمال ابتلا به سرطان در شما بیشتر است؛ از سوی دیگر از 15 تا 20 درصد بیماران سرطانی در بریتانیا به دیابت نوع 2 مبتلا می شوند.

ما همچنین می دانیم که برخی از درمان های سرطان، مانند شیمی درمانی، باعث تهوع می شوند، بنابراین بیماران ممکن است تمایلی به خوردن نداشته باشند. برای بیماران دیابتی، این می تواند خطرناک باشد زیرا سطح قند خون آنها می تواند کاهش یابد و منجر به حمله هیپوگلایسمی شود.

دلیل دیگری که باعث می شود بیماران دیابتی به طور سنتی آسیب پذیرتر احساس شوند، خطر بالاتر عوارض جانبی ناشی از شیمی درمانی مانند عفونت یا آسیب عصبی ناشی از انواع خاصی از شیمی درمانی است.

چیزی که تاکنون کمتر واضح بوده است، این است که اگر فرد دیابتی به سرطان مبتلا شود، دیابت او چه تأثیری بر نحوه ی پاسخگویی او به درمان ایمونوتراپی دارد؟ چرا دیابت بر نتایج سرطان تأثیر می گذارد؟

دکتر دیوید پیناتو: دیابت نوع 2، یک بیماری التهابی مزمن است که می تواند تأثیرات گسترده ای بر متابولیسم و سیستم ایمنی بدن و همچنین تعدادی از عوارض سلامتی مرتبط داشته باشد، بنابراین بیماران می توانند ضعیف تر شوند.

از نظر درمان سرطان، این بدان معناست که بیماران دیابتی اغلب شکننده ‌تر هستند. به عنوان مثال، با شیمی درمانی، ما عمداً سلول‌هایی را که به سرعت تقسیم می‌شوند، مانند آنهایی که در سیستم ایمنی یافت می‌شوند، هدف قرار می‌ دهیم، اما با این کار خطر عفونت را افزایش می‌دهیم. بیماران دیابتی نسبت به سایر گروه های بیمارانی که این نوع درمان را دریافت می کنند، آسیب پذیرتر هستند.

اما چه بیمار مبتلا به دیابت باشد یا نه، درمان سرطان را به همان روش دریافت می کند. این شامل ایمونوتراپی و دسته ای از داروها به نام مهارکننده های immune checkpoint است که به طور گسترده استفاده می شوند که می تواند برای بیماران سرطانی مسن یا کسانی که شیمی درمانی برای آنها مناسب نیست، استفاده شود.

مطالعه ی شما چه چیزی به این تصویر اضافه کرد؟

دکتر دیوید پیناتو: قبل از مطالعه ی ما، مشخص نبود که آیا داشتن دیابت منجر به پیامدهای بدتر با مهارکننده های immune checkpoint می شود یا خیر. از آنجایی که می دانیم دیابت یک وضعیت سرکوب کننده ی سیستم ایمنی است، می خواستیم بدانیم که آیا دیابت قبل از دریافت این ایمونوتراپی می تواند پاسخ و بقای بیماران را تغییر دهد یا خیر.

ما نتایج را در بیش از 1400 بیمار، با و بدون دیابت، و با طیف وسیعی از انواع تومور، و درمان با مهارکننده های immune checkpoint بررسی کردیم. آنچه ما دریافتیم این بود که آن دسته از بیماران مبتلا به دیابت که داروهایی برای کاهش سطح قند خون خود مصرف می کردند، نتایج بدتری پس از ایمونوتراپی داشتند. به طور کلی، دیابت با بقای کلی بدتر، مستقل از نوع سرطان، مرتبط بود.

اما ما مشاهدات را یک قدم جلوتر بردیم و نمونه‌های تومور بیماران را تجزیه و تحلیل کردیم تا ببینیم در سطح سلولی چه می‌گذرد. این کار نشان داد که ریزمحیط تومور بیماران دیابتی به مراتب بیشتر سرکوب شده است و در واقع شواهدی وجود دارد که سلول‌هایT درون تومور در مقایسه با تومورهای بیمارانی که دیابت ندارند، توانایی کمتری برای ایجاد پاسخ ایمنی در برابر سرطان، دارند.

در نهایت، سطح قند خون بیماران را مورد بررسی قرار دادیم - که روشی ساده برای اندازه‌گیری میزان کنترل دیابت آنها است. ما دریافتیم که افرادی با سطوح قند خون بالاتر شواهدی از ویژگی‌های تهاجمی‌تر سرطان را داشتند.

آیا این داروهای ایمونوتراپی در بیماران دیابتی به خوبی کار نمی کنند، یا داروهای دیابت بر عملکرد داروهای ایمونوتراپی برای سرطان تاثیر می گذارند؟

دکتر دیوید پیناتو:ما به طور کامل نمی دانیم که چرا داروهای ایمونوتراپی در بیماران مبتلا به دیابت به خوبی کار نمی کنند، مطالعه ما اولین گام برای درک دلیل این موضوع است. این می تواند به دلایل مختلفی باشد، مانند وضعیت ایمنی در حال حاضر بیمار دیابتی که به خطر افتاده است.

یکی از مواردی که در کارمان به آن پرداختیم، نقش متفورمین بود که به افراد کمک می کند تا سطح قند خون خود را کنترل کنند. این یک داروی دیابت واقعا رایج است که به صورت قرص مصرف می شود و اغلب به عنوان اولین دارو برای بیماران تجویز می شود.

ما متوجه شدیم که نتایج افرادی که متفورمین دریافت می ‌کردند کمی بدتر از سایرین است، اما علت آن مشخص نیست: آیا این دارو نتیجه را بدتر می کند؟ یا اینکه بیمارانی که متفورمین مصرف می کردند کنترل ضعیف تری بر دیابت خود داشتند؟ زیرا ممکن است این بیمارانکه فقط متفورمین مصرف می کردند، به چندین داروی کاهش دهنده گلوکز دیگر نیز نیاز داشته باشند و به همین دلیل هنوز به درستی دیابت آنها کنترل نشده است.

این برای مراقبت از بیماران سرطانی چه معنایی می تواند داشته باشد؟

دکتر دیوید پیناتو: من فکر می کنم این می تواند مراقبت از بیماران را به طور چشمگیری تغییر دهد. اما ما به مطالعات بالینی بیشتری نیاز داریم تا ارزیابی کنیم که آیا شدت دیابت مستقیماً با این پیامدها مرتبط است یا نه، یا اینکه داروهای مختلف دیابت چه تأثیری ممکن است داشته باشند.

دیابت برای اکثر افراد یک تشخیص پزشکی غیرقابل برگشت است. هنگامی که به آن مبتلا شدید دیگر آن را دارید. اما کیفیت کنترل دیابت چندان سفت و سخت نیست، بنابراین اینکه آیا قند خون شما بالا یا پایین می رود یا نه، قویاً به میزان کنترل دیابت شما بستگی دارد. من فکر می کنم اینجا واقعاً جایی است که این پیام مهم می شود.

اگر تصور کنیم یک بیمار سرطانی معمولی تحت درمان است، احتمالاً حالت تهوع و درد دارد، ممکن است استفراغ کند و ممکن است خیلی خوب غذا نخورد. بنابراین شاید آخرین کاری که ممکن است بخواهیم انجام دهیم این باشد که رژیم غذایی آنها را بیشتر محدود کنیم و بگوییم: شما نباید شکر بخورید یا باید انسولین کمتری تزریق کنید.

اما این جایی است که من فکر می کنم تحقیقات ما ارزشمند می شود. اگر بتوانیم نشان دهیم که مراقبت از دیابت برای حفظ نتایج سرطان برای ایمونوتراپی مهم است، در این صورت این سوال مطرح می‌شود که آیا سخت‌گیری در کنترل دیابت می ‌تواند تفاوت در نتایجی را که بین دیابتی‌ها و افراد غیردیابتی می‌بینیم کاهش دهد.

اصطلاح "پیش توانبخشی" ایده ای برای کمک به بیماران برای بهتر شدن قبل از جراحی یا درمان برای به حداکثر رساندن نتایج است. بنابراین آیا مراقبت سختگیرانه و دقیق از دیابت می تواند بخشی از این پیش آماده سازی بیماران باشد؟

دکتر دیوید پیناتو: ما هنوز نمی توانیم پاسخ قاطعی به این سوال بدهیم، به عنوان مثال، اگر قرار است یک بیمار دیابتی مبتلا به سرطان تا دو هفته دیگر برای ایمونوتراپی به بیمارستان مراجعه کند، آیا باید قبل از شروع آن، رژیم درمانی دیابت او را بررسی کنیم؟ یا اینکه در آن مرحله برای تأثیرگذاری خیلی دیر شده است؟ ما واقعاً نمی‌توانیم تنها از طریق این مطالعه به این سوالات پاسخ دهیم، بنابراین اینها هنوز سؤالات باز برای آینده هستند.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2023-05-diabetes-worse-outcomes-cancer-patients.html